W większości budynków zaprojektowano dwuwarstwową elewację z dodatkową zewnętrzną ścianą – tarczą, która wyznacza linie zabudowy i nadaje przestrzenną głębię elewacji. W ścianie osadzone są balkony. Przy kuchniach, w przestrzeni między tarczą a ścianą zewnętrzną budynku zaprojektowano duże donice, ukryte za tarczą i niewidoczne z zewnątrz. W donicach mieszkańcy uprawiają kwiaty, rośliny jadalne i zioła. Elewacja stała się wertykalnym ogrodem, pełni funkcję użytkową i poprawiającą mikroklimat.

Nawiązanie do tradycji modernistycznej widać w ogólnej architekturze osiedla – minimalistyczne, czyste bryły, duże przeszklenia (także narożne), realna bliskość z naturą i bogate, ale rozważne zagospodarowanie terenów zielonych na osiedlu.

Projekt przewidywał etapową realizację trzynastu podpiwniczonych budynków mieszkalnych o płaskich dachach. Zabudowa składa się z trzech zasadniczych typów: willi miejskich, prostych budynków pierzejowych i budynków z wnętrza kwartału o rozbudowanych bryłach.